دانلود تحقیق با موضوع سمبوليسم،
در قالب word و در 16 صفحه، قابل ویرایش.
در قالب word و در 16 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
سمبوليسم
در
آغار سده نوزده، در آن دوران كه هريك از مكتبها و جنبشهاي ادبي قلمروئي
از جهان هنر و ادب را ويژه خود ساخته بود، جنبش ديگري بنام سمبوليسم پا به
پهنه هستي گذارد اين جنبش در حقيقت شورش و عصيان نسل جوان در برابر تمام
هستيها و پديدههاي اجتماعي و هنري و اخلاقي بود سمبوليسم مكتبي ادبي بود
كه بدبيني و نوميدي را با وهم و رويا، همراه با احساس و خيالي ژرف و نيز
درهم آميخته بازباني آكنده از كنايه و اشاره كه ويژه خود اين مكتب است،
بيان ميداشت سمبوليسم تنها بر پايه «اصالت احساس» تكيه داشت و هنرمندان
اين مكتب براي احساسهاي خود به هيچ اصل ديگري گردن نمينهادند و از هيچ
منطق و واقعيت ديگري پيروي نميكردند. سرايندگان و نويسندگان در اين مكتب
هريك با زباني رمزي ويژه خويش سخن ميگفتند زيرا كه اين گفته «مالارمه»
شاعر سمبوليك سرآغاز انديشهها و گفتار آنان بود كه ميگويد:
«نام بردن
از يك چيز سه چهارم لطف شعر را تباه ميسازد، زيرا كه جاذبهي هر شعر بستگي
به خرسندي خاطر دارد كه خواننده در نتيجه درك نكتهها و مضمونهاي شعري به
كمك گمان خود به دست ميآورد. با اشاره و كنايه چيزي را نماياندن يا احساسي
را برانگيختن، زيبائي انديشه هنري را به كمال ميرساند.»
در
آغار سده نوزده، در آن دوران كه هريك از مكتبها و جنبشهاي ادبي قلمروئي
از جهان هنر و ادب را ويژه خود ساخته بود، جنبش ديگري بنام سمبوليسم پا به
پهنه هستي گذارد اين جنبش در حقيقت شورش و عصيان نسل جوان در برابر تمام
هستيها و پديدههاي اجتماعي و هنري و اخلاقي بود سمبوليسم مكتبي ادبي بود
كه بدبيني و نوميدي را با وهم و رويا، همراه با احساس و خيالي ژرف و نيز
درهم آميخته بازباني آكنده از كنايه و اشاره كه ويژه خود اين مكتب است،
بيان ميداشت سمبوليسم تنها بر پايه «اصالت احساس» تكيه داشت و هنرمندان
اين مكتب براي احساسهاي خود به هيچ اصل ديگري گردن نمينهادند و از هيچ
منطق و واقعيت ديگري پيروي نميكردند. سرايندگان و نويسندگان در اين مكتب
هريك با زباني رمزي ويژه خويش سخن ميگفتند زيرا كه اين گفته «مالارمه»
شاعر سمبوليك سرآغاز انديشهها و گفتار آنان بود كه ميگويد:
«نام بردن
از يك چيز سه چهارم لطف شعر را تباه ميسازد، زيرا كه جاذبهي هر شعر بستگي
به خرسندي خاطر دارد كه خواننده در نتيجه درك نكتهها و مضمونهاي شعري به
كمك گمان خود به دست ميآورد. با اشاره و كنايه چيزي را نماياندن يا احساسي
را برانگيختن، زيبائي انديشه هنري را به كمال ميرساند.»
از همين
رو بود كه اين رمزها و كنايهها (سمبلها) به نوشتهها يا سرودههاي هنرمند
سمبوليك ويژگي خيالانگيزي ميداد و پديدههاي هنري او را به شكل يك پديده
عرفاني يا روحاني مينماياند …
